Champions League

Eλπίζω να μην ξενερώσει πολύ το γυναικείο κοινό του blog, αλλά πρέπει να γράψω κάτι, δε μπορώ να το περάσω έτσι!

Βασικά να αρχίσω ως εξής: Εγώ γενικά, πάω τα αουτσάιντερ. Το ότι δηλώνω φίλαθλος του Παναθηναϊκού είναι καθαρά τυχαίο. Και κουφό. Να εξηγηθώ...

Αγαπημένα μου ομάδα στο εξωτερικό είναι η Λιντς. Αγγλία; You know? Η πιο αδικημένη (από τη μοίρα) και άτυχη ομάδα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αυτή που το 2001 έπαιζε στα ημιτελικά του CL και φέτος τερμάτισε τελευταία στη 2η κατηγορία του Αγγλικού Πρωταθλήματος και υποβιβάστηκε στην 3η.

Πέρσι, ήθελα να πάρει το Παγκόσμιο η Γκάνα ή η Ακτή Ελεφαντοστού και νοιώθω πάντα μια φυσική απέχθεια προς τους Ροναλντινιορονάλντοκακάδες και γενικά όλους του Βραζιλιάνους που σε κάθε διοργάνωση είναι αυτόματα φαβορί. Παρόμοια κατάσταση και με τη Ρεάλ. Ουστ, Μπεκαμάδες! Άκου ρε παίκτης που θεοποιήθηκε έχοντας μόνο μια κίνηση!

Το ίδιο πάνω κάτω παθαίνω και στο CL. Βρε παιδιά μου, να πάρει και κάνας νέος μέρος στον τελικό; Μίλαν με Λίβερπουλ είδα και πριν δυο χρόνια. Και η μια έχει βαλθεί να μαζέψει όλους τους άνω των 32, λες και άλλες ομάδες δεν δίνουν σύνταξη και η δε δεν μπορεί με τίποτα να παίξει ποδόσφαιρο. Τι να σου κάνει μόνος κι αυτός ο έρμος ο Gerrard...

Θα μου πείτε και ποιός να έπαιζε δηλαδή στον τελικό, η Manchester; Εκεί ρε παίζει ακόμα ο Neville! Άλλη αντιπαθητική ομάδα από δω. Έχει κι αυτόν τον Cristiano Ronaldo, που μου γυρίζει το στομάχι κάθε φορά που τον βλέπω. Ή η Bayern με τα φετινά της χάλια;

Μα καμία από όλες αυτές! Ας το διεκδικήσει και κάποιος άλλος ρε παιδιά!

Αυτό που θέλω να πω μάλλον, είναι πως ωραία παιχτάκια υπάρχουν κι αλλού, να τα δούμε να πηγαίνουν καλά με τις ομάδες τους παρακαλώ; Δεν είναι 7-8 ομάδες μόνο το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Άντε γιατί θα χάσω *και* γι'αυτό το ενδιαφέρον μου...